Grupa: Administrator 
Lokalizacja: Admin
Posty: 1590 #295326
Od: 2009-6-1
| "Gdy choruje dusza i ciało"
____________________________________________________________
Autor: Katarzyna Kuc
"Psychologia i Rzeczywistość" nr 3/2002
____________________________________________________________
Anorexia nervosa – choroba XX wieku
1. Ogólna charakterystyka choroby
Dwudziesty wiek przyniósł nam niezwykłe zmiany we wszystkich dziedzinach. Nie obeszły one także dziedzin dotyczących estetyki i ogólnie pojętego poczucia piękna. Zmieniło się spojrzenie na świat, na człowieka. To co kiedyś było symbolem piękna i dostatku, czyli obfite kształty kobiecego ciała, przestało zachwycać. Obowiązujące kanony bezlitosnej mody zaczęły natomiast lansować szczupłą sylwetkę.
Zgrabne i smukłe ciało stało się jakby przepustką do lepszego życia, stało się szansą dla tysięcy młodych ludzi na zdobycie sławy i pieniędzy. Nic więc dziwnego, że cały świat zwariował na punkcie odchudzania. Zarówno medycyna, jak i środki masowego przekazu twierdzą z przekonaniem, że tłuszcz jest zbędny i szkodliwy. Już małe dzieci przesiąknięte są tą propagandą chudości.
Idea, że szczupłe jest lepsze, zyskała w dzisiejszej kulturze taką moc, że wywiera już ogromny wpływ na najmłodszych.Podczas tego powszechnego zwrotu ku chudości obserwuje się niepokojący wzrost ilości otyłych dzieci, a rozmiary bulimii i anoreksji u nastolatków przybierają ogromne rozmiary. Dziewczęta i młode kobiety za wszelką cenę chcą stracić na wadze, nie stroniąc od metod szkodliwych dla ich zdrowia, a nawet życia.
Niedawno byłam świadkiem rozmowy dwóch nastoletnich dziewcząt, które dyskutowały o tym, ile kalorii ma duże jabłko i czy w takim razie można jeść je do woli. Często młodzi ludzie, u których rozwijają się zaburzenia w jedzeniu wcale nie są otyli. Jednak strach przed otyłością może popchnąć do początku złej drogi: głodzenia się, pierwszych wymuszonych wymiotów, przeczyszczania się różnymi środkami.
Anoreksja, czyli jadłowstręt psychiczny to choroba duszy i ciała. Choroba końca wieku. Jaka to ironia, że w czasach, kiedy miliony dzieci i dorosłych na świecie cierpi z głodu – tak wielu z nas głodzi się na życzenie. Kreowany w mediach ideał kobiecości jest niezgodny z wyglądem większości i dla większości nierealny. Nic w tym zresztą dziwnego, bo przecież każdy z nas jest inny. Chude modelki, z nieskazitelną cerą - piękne i szczupłe. Gruba kobieta jest brzydka, nieszczęśliwa, głupia i naiwna. Chuda jest mądra i silna, zdobywa wszystko czego pragnie. Tylko chuda może być szczęśliwa.
Patrzymy na reklamy, oglądamy filmy, piękne zdjęcia, bilboardy na ulicach. Kolejna piękność jest tak różna od nas. Zero zbędnego tłuszczu, cellulitis zna tylko z bajek o nieszczęśliwych kobietach, duży i piękny biust, a do tego zgrabne nogi. Patrzymy na siebie i nagle zaczynamy widzieć w lustrze potwora! Zamiast ładnej dziewczyny widzimy grubą, wstrętną pokrakę.
Co możemy zrobić w takiej sytuacji? Tylko schudnąć... ograniczamy jedzenie, ćwiczymy jak opętane. Mniej jeść, mniej jeść, mniej jeść... to zdanie staję się obsesją, jest jak mantra. To jest anoreksja.
Zaburzenia odżywiania występują pod dwiema postaciami: jadłowstrętu psychicznego – zwanego anoreksją (anorexia nervosa), oraz żarłoczności psychicznej – zwanego bulimią. Obydwie postacie są groźne dla zdrowia, a nawet życia chorej osoby.
Anoreksja
Jest to choroba o podłożu psychicznym. Objawia się silną obawą przed utyciem prowadzącą do unikania jedzenia. Osoby chore postrzegają siebie jako duże grubsze i brzydsze niż są w rzeczywistości, nierzadko czują wstręt do swojego ciała i mają zniżone poczucie własnej wartości. Często też stwierdzają, że są syte zanim zaczną jeść. Jednym z kryteriów rozpoznawczych anoreksji jest spadek należnej masy ciała o 15%.
W latach czterdziestych ubiegłego stulecia psychoanalitycy tłumaczyli ją podświadomymi fantazjami i wstrętem do życia seksualnego. Od lat siedemdziesiątych coraz większy nacisk kładzie się na środowisko jako podstawowe źródło choroby.
Anoreksja występuje najczęściej w krajach wysoko rozwiniętych. Potwierdza się to w Europie, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, w Japonii. Dotyka ona najczęściej dziewczęta z wyższych warstw społecznych, o zaostrzonym zmyśle rywalizacji, którym zależy na pozycji i sukcesach szkolnych.
Typowa młoda anorektyczka to dobra uczennica, której iloraz inteligencji albo znacznie przewyższa średnią albo jest rekompensowany przez wytężoną pracę. Anoreksja obfituje w swoim obrazie w zagadki i sprzeczności.
Podstawą do jej rozpoznania są kryteria diagnostyczne zawarte w publikacjach amerykańskich.
Anorexia nervosa (jadłowstręt psychiczny)
Objawy wg Diagnostic and Statistical Manual, DSM – IV, 1993:
A. Odmowa utrzymania ciężaru ciała równego lub wyższego od wagi minimalnej dla danego wieku i wzrostu,
B. Intensywny lęk przed przybraniem na wadze lub otyłością mimo rzeczywistej niedowagi.
C. Kształt i wagę własnego ciała postrzega się w sposób nienormalny; ma on nieproporcjonalnie wielki wpływ na samoocenę. Chory nie dopuszcza do siebie myśli o konsekwencjach zbyt niskiej masy ciała.
D. U kobiet dojrzałych zatrzymanie menstruacji, tzn. nieobecność przynajmniej trzech kolejnych cykli menstruacyjnych.
Wyróżnia się dwa typy Anoreksji:
- Typ „żarłoczno-wydalający”: epizodom niekontrolowanego objadania towarzyszą zachowania kompensacyjne zapobiegające wzrostowi wagi, jak: prowokowane wymioty, zażywanie nadmiernych dawek środków przeczyszczających lub moczopędnych.
- Typ „ograniczający”: nie dochodzi do regularnych epizodów niekontrolowanego objadania się ani zachowań kompensacyjnych mających na celu zapobieżenie wzrostowi wagi.
Anorexia nervosa nie powinna być mylona z utratą apetytu (anorexia), którą obserwuje się w stanach depresyjnych, w większości chorób przewlekłych i poważnych schorzeniach narządów.
_________________
_________________
A gdy serce twe przytłoczy myśl, że żyć nie warto,
z łez ocieraj cudze oczy, chociaż twoich nie otarto. |
