Grupa: Administrator 
Lokalizacja: Admin
Posty: 1590 #295253
Od: 2009-6-1
| Rodzaje depresji
-Dystymia
-Zaburzenie afektywne dwubiegunowe
-Depresja sezonowa
-Zaburzenia nastroju związane z porodem
-Przygnębienie poporodowe
-Depresja poporodowa
-Dystymia
Dystymia jest utrwalonym zaburzeniem nastroju przebiegającym ze zmiennym, ale zwykle łagodnym nasileniem. Objawy utrzymują się przez wiele lat, a niekiedy przez większą część życia i mogą powodować ogólną niesprawność. Pacjenci miewają okresy (dni, tygodnie) zupełnie dobrego samopoczucia jednakże większość czasu czują się przygnębieni, zmęczeni, zmuszają się do wysiłku, nie odczuwają zadowolenia, miewają kłopoty ze snem. Choć są zniechęceni, zwykle są jednak w stanie podołać codziennym obowiązkom. Początek objawów pojawia się najczęściej w młodości. Warunkiem rozpoznania dystymii jest co najmniej 2 letni okres utrzymywania się objawów.
Najczęstsze objawy dystymiczne:
-zmniejszenie energii lub aktywności
-bezsenność
-mała wiara w siebie i poczucie niedostosowania
-trudności w koncentracji
-płaczliwość
-utrata zainteresowania i radości z seksu oraz innych czynności sprawiających przyjemność
-poczucie bezradności lub zmartwienia
-dostrzegalne trudności w radzeniu sobie z codziennymi obowiązkami
-pesymizm wobec przyszłości lub rozpamiętywanie przeszłości
-wycofanie społeczne
-zmniejszona rozmowność
-Zaburzenie afektywne dwubiegunowe (choroba afektywna dwubiegunowa, psychoza maniakalno-depresyjna)
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe mają podłoże biologiczne, ale ich objawy wyrażają się w sferze psychicznej. W zaburzeniach tych naprzemiennie występują stany obniżonego nastroju i napędu spełniające kryteria zaburzeń depresyjnych oraz stany podwyższonego nastroju i wzmożonej aktywności.
Zmiany nastrojów zaburzają zdolność racjonalnego myślenia, mogą wyzwalać groźne i nieprzewidywalne zachowania. Choroba ta, nie leczona, może zniszczyć wszystkie dotychczasowe osiągnięcia życiowe i w ostateczności odebrać jego sens. Jej niezwykłość polega na tym, że jeden biegun tej choroby (tak zwana faza maniakalna czy też po prostu mania) daje choremu siłę, poczucie przewagi nad innymi, pozornie nieograniczone możliwości samorealizacji oraz poczucie szczęścia. Innymi słowy stan manii to niczym nie uzasadnione nadmiernie dobre samopoczucie.
W tym stanie osoba chora ma mnóstwo pomysłów i rozpoczyna wiele nowych działań, podróżuje, nawiązuje liczne i przypadkowe kontakty towarzyskie – również seksualne, praktycznie nie musi spać, jeść i odpoczywać, nie odczuwa lęku, ma poczucie nieomylności, nie widzi żadnych przeszkód na swojej drodze, na wszystko ma rozwiązanie. Stan taki jednak mija i po nim pojawia się drugi biegun (depresyjny) i nieprzebrane cierpienie, ogromny smutek, niechęć do jakiejkolwiek aktywności, ciągłe zmęczenie.
Niejednokrotnie wszechogarniający ból istnienia i towarzyszące mu całkowite poczucie bezradności kończą się samobójstwem.
Pomiędzy fazami depresji lub manii mogą występować krótsze lub dłuższe okresy wyrównanego nastroju.
-Depresja sezonowa (depresja zimowa)
Jest to szczególna postać nawracających zaburzeń depresyjnych, którą cechuje występowanie objawów głównie zimą lub jesienią (u części osób na przełomie zimy i wiosny). Duże znaczenie przypisuje się zaburzeniom rytmów biologicznych w wyniku okresowego niedoboru światła słonecznego.
-Zaburzenia nastroju związane z porodem
Depresja w ciąży oraz depresja poporodowa znane są od stuleci. Ich występowanie wiąże się najczęściej z okresem połogu. W znacznej mierze mamy tu do czynienia z kontynuacją wcześniej występujących zaburzeń nastroju. Znaczenie ma też stres psychologiczny jakim jest ciąża i poród oraz to, że po porodzie obserwuje się fizjologiczny spadek stężenia we krwi hormonów żeńskich. Dodatkowym obciążeniem mogą być czynniki społeczno-ekonomiczne (brak wsparcia ze strony rodziny, zwłaszcza męża, złe relacje w rodzinie, trudna sytuacja zawodowa), cechy osobowości (lękliwość, obsesyjność), picie alkoholu, niedożywienie oraz problemy w poprzednich ciążach.
-Przygnębienie poporodowe – postpartum blues
Występuje u 80 proc. kobiet, objawy pojawiają się kilka dni po porodzie (w 5 dobie mają miejsce największe wahania hormonalne), trwają do 14 dni. Objawy są łagodne, nie zaburzają w sposób istotny funkcjonowania kobiet. Z zasady nie wymagają leczenia, często pozostają nierozpoznawane, czasami przechodzą w depresję poporodową.
-Depresja poporodowa
Dotyczy 10-15 proc. kobiet. Objawy narastają w ciągu miesiąca po porodzie. Mają istotny wpływ na funkcjonowanie całej rodziny oraz kształtowanie się relacji matka - dziecko. Podobny przebieg ma depresja po poronieniu lub aborcji. Niezbędna jest wówczas pomoc psychoterapeuty, ponieważ leki przeciwdepresyjne stosuje się tylko wtedy, gdy ryzyko choroby i jej następstw dla matki i dziecka przewyższa ryzyko farmakoterapii. Należy jednak podkreślić, że często zastosowanie leków przeciwdepresyjnych jest konieczne.
_________________
A gdy serce twe przytłoczy myśl, że żyć nie warto,
z łez ocieraj cudze oczy, chociaż twoich nie otarto. |
