Grupa: Administrator 
Lokalizacja: Admin
Posty: 1590 #358516
Od: 2009-6-1
Ilość edycji wpisu: 2 | Seksualne krzywdzenie dziecka wiąże się z wieloma symptomami, wiele z nich ma charakter na tyle dyskretny i niespecyficzny, że mogą zostać niezauważone przez otoczenie lub też przypisane zupełnie innym przyczynom. W niektórych przypadkach prawda może nam się wydawać tak niepokojąca, że będziemy bagatelizować zaobserwowane symptomy.
Do fizycznych objawów, które powinny wzbudzić nasz niepokój należą:
nieokreślone skargi i dolegliwości somatyczne,
-skargi na bóle lub świąd w okolicy narządów płciowych, odbytu, ból krzyża, w dole brzucha,
-dyskomfort w czasie chodzenia i siedzenia,
-objawy urazów i uszkodzeń w okolicy ust,
-zasinienie, obrzęk, otarcia naskórka w okolicy narządów płciowych i na wewnętrznej powierzchni ud,
-zaburzenia w oddawaniu moczu.
Reakcja behawioralna na ten typ przemocy może być bardzo różna i zależeć od wielu czynników, takich jak: sposób działania sprawcy i jego relacje z dzieckiem, wiek dziecka, stopień dojrzałości, funkcjonowanie rodziny itp. Zmiany nastroju i zachowania dziecka powinny zawsze obudzić naszą czujność. Należy jednak zauważyć, że mogą one świadczyć o zupełnie innym rodzaju problemów.
Symptomy behawioralne, które mogą wskazywać na to, że dziecko stało się ofiarą przemocy seksualnej to:
-niska samoocena,
-zmiany w sposobie jedzenia,
-nieuzasadnione nowe lęki, zaburzenia snu,
-zmiana cech osobowości (wrogość, agresja, nadmierna uległość), depresja,
-wycofanie się z kontaktów społecznych, złe relacje z rówieśnikami,
-poziom wiedzy o seksie wyszukany, nieadekwatny do wieku.
Oczywiście nie wszystkie z wymienionych symptomów są dostępne obserwacji nauczyciela. Większą szansę dostrzeżenia fizycznych śladów krzywdzenia ma pediatra zajmujący się dzieckiem, nauczyciel ma za to okazję obserwowania zmian w zachowaniu. Do najczęściej występujących objawów należą: nadpobudliwość i zaburzenia koncentracji uwagi, a także uogólniony lęk i nadmierny niepokój w kontakcie z dorosłymi.
Szczególnym znakiem, mogącym sugerować występowanie tego typu przemocy, są nieadekwatne do wieku dziecka zainteresowania i wiedza na temat życia seksualnego. Zainteresowanie sprawami płci nie jest niczym niezwykłym u dzieci w wieku przedszkolnym, jednak szczególne skoncentrowanie na tej tematyce może nasuwać przypuszczenie, że dzieje się coś niepokojącego. Tego rodzaju objawy można dostrzec w zabawach i rysunkach dzieci, a także podczas interakcji z rówieśnikami. Wiedza dziecka nie musi wiązać się oczywiście z fizycznym molestowaniem. Należy jednak pamiętać, że przestępstwem jest także narażanie dziecka na oglądnie scen pornograficznych - to również forma przemocy seksualnej.
Często rodzice dokonujący tego rodzaju przestępstw, prezentują charakterystyczny repertuar zachowań. W relacji rodzic-dziecko zwraca uwagę:
-uporczywe przytulanie, dotykanie, całowanie, łaskotanie dziecka, siłowanie się z nim, obejmowanie go, nawet jeśli dziecko stawia opór,
-nadmierne zainteresowanie rozwojem płciowym dziecka,
-przebywanie z dzieckiem sam na sam, także w sytuacjach związanych np. z dbałością o higienę, gdy nie ma to wystarczającego uzasadnienia np. wiekiem, niesamodzielnością dziecka.
Sprawcy przemocy seksualnej
Problem przyczyn zjawiska seksualnego krzywdzenia dzieci jest złożony i jego szczegółowa analiza przekracza ramy niniejszego artykułu. Poniżej postaram się jedynie krótko przybliżyć podstawowe fakty dotyczące rozwoju relacji kazirodczej w rodzinie. Oczywiście osobną kwestią jest krzywdzenie dziecka przez niespokrewnionego sprawcę. Badacze zajmujący się tym właśnie podejściem, wyróżniają dwa podstawowe typy sprawców: sprawca psychopatyczny oraz sprawca regresywny Typ psychopatyczny to osoba niedojrzała w zakresie rozwoju seksualnego, poszukująca potwierdzenia swoich nieograniczonych możliwości, nie przejawia empatii, nie odczuwa lęku. Dziecko nie jest dla tego typu sprawców preferowanym obiektem seksualnym, ale pełni rolę obiektu zastępczego, pozwalającego w łatwy sposób wyładować agresję i okazać dominację. Kontakt z nim jest zwykle związany z przemocą fizyczną. Drugi z wymienionych typów cechuje lęk przed dojrzałą partnerką, dziecko staje się więc obiektem preferowanym. Sprawcy ci zwykle wybierają młodsze dzieci, a ich działania zazwyczaj nie wiążą się z kontaktem fizycznym i nie mają cech fizycznej przemocy.
W potocznej opinii sprawcami seksualnego krzywdzenia dzieci są jedynie mężczyźni. Z badań wynika, że około 5% dziewczynek i 20 % chłopców, którzy byli ofiarami wykorzystania seksualnego zostali skrzywdzeni przez kobiety. W przypadku kobiet działania te są zwykle mniej agresywne, ponadto mają częściej epizodyczny charakter, a sprawczynię i ofiarę dzieli mniejsza różnica wieku niż ma to miejsce w przypadku mężczyzn. Badacze zajmujący się tym problemem wykazali, że rozwój tych zachowań przebiega wg pewnego schematu. U podłoża zjawiska leży zaburzenie rozwojowe sprawcy, mające podłoże w rodzinie generacyjnej. Nieudane próby stworzenia dojrzałego związku powodują poszukiwanie obiektów zastępczych; obiektem tym staje się dziecko. Istnieje wiele koncepcji próbujących wyjaśnić mechanizmy powstawania zjawiska kazirodztwa. Wydaje się, że zjawisko to najpełniej udaje się wyjaśnić, odwołując się do ujęć systemowych, czyli tych uwzględniających cały system rodzinny. Koncepcje te zakładają, że w powstaniu oraz utrzymaniu kazirodczej relacji mają znaczenie zarówno indywidualne deficyty osobowościowe czy rozwojowe rodziców, jak również specyfika funkcjonowania całego systemu rodzinnego.
Praca terapeutyczna z ofiarą krzywdzenia seksualnego
Seksualne krzywdzenie w dzieciństwie może pozostawić trwały ślad rzutujący na dalszy rozwój. W wywiadzie wielu dorosłych osób korzystających z pomocy psychologicznej, czasami pojawiają się motywy takich właśnie doświadczeń w dzieciństwie. Samo przerwanie urazowego doświadczenia nie wystarcza - dziecko, a często także cała rodzina powinna zostać objęta opieką psychologiczną. W przypadku terapii doświadczeń urazowych u dzieci, najczęściej stosowane jest podejście poznawczo-behawioralne, a jej formy są dostosowane do wieku dziecka, a także rodzaju przebytego urazu. W początkowej fazie kontaktu terapeutycznego dokonywana jest diagnoza, mająca określić rozmiary i charakter urazu, a także aktualny poziom funkcjonowania dziecka. Doświadczenie przemocy seksualnej często przekracza możliwości adaptacyjne dziecka, stąd w wielu przypadkach reakcją na to ekstremalne doznanie może być rozwinięcie się zespołu stresu pourazowego. Celem terapii jest zazwyczaj umożliwienie dziecku odreagowania przykrych emocji i odzyskanie poczucia bezpieczeństwa, pozbycie się poczucia winy związanego z wydarzeniami. Zależnie od możliwości rozwojowych dziecka, stosuje się metody oparte na rozmowie, techniki pracy z lękiem, metody relaksacyjne, trening asertywności oraz korygowanie błędnych przekonań.
Przepisy prawne:
Ustawa Kodeks karny z 6 czerwca 1997 r. (Dz.U. 1997 nr 88 poz.553)
art. 197:
§ 1. Kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza inną osobę do obcowania płciowego, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 2. Jeżeli sprawca, w sposób określony w § 1, doprowadza inną osobę do poddania się innej czynności seksualnej albo wykonania takiej czynności, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się zgwałcenia wspólnie z inną osobą, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
§ 4. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1-3 działa ze szczególnym okrucieństwem, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5.
art. 198:
Kto, wykorzystując bezradność innej osoby lub wynikający z upośledzenia umysłowego lub choroby psychicznej brak zdolności tej osoby do rozpoznania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem, doprowadza ją do obcowania płciowego lub do poddania się innej czynności seksualnej albo do wykonania takiej czynności, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
art. 200:
§ 1. Kto obcuje płciowo z małoletnim poniżej lat 15 lub dopuszcza się wobec takiej osoby innej czynności seksualnej lub doprowadza ją do poddania się takim czynnościom albo do ich wykonania, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto w celu zaspokojenia seksualnego prezentuje małoletniemu poniżej lat 15 wykonanie czynności seksualnej.
art. 201:
Kto dopuszcza się obcowania płciowego w stosunku do wstępnego, zstępnego, przysposobionego, przysposabiającego, brata lub siostry, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5
Żródło net.pl
_________________
A gdy serce twe przytłoczy myśl, że żyć nie warto,
z łez ocieraj cudze oczy, chociaż twoich nie otarto. |
